Bedlegerig zijn was het begin van wat voelde als het einde van zijn leven voor Per Kristian. Toen hij aankwam in het verzorgingstehuis Lervig met een ernstige decubitaire zweer op zijn stuitje, waren zowel hijzelf, zijn vrouw als het verpleegpersoneel van één ding zeker: dit zou een moeilijke en pijnlijke tijd worden met weinig uitzicht op verbetering. Hij was verzwakt, uitgeput, en hij had het geloof verloren dat het leven ooit meer kon zijn dan vier muren, een dak en een bed in een verzorgingstehuis.
Voor zijn vrouw was de situatie bijna net zo hartverscheurend. Ze zag haar man en elke dag voelde als een rouwproces dat nooit eindigde. Hem aan bed gekluisterd zien, zonder energie en zonder hoop, was een last die een stempel op zowel lichaam als ziel achterliet.
Later beschreef ze het als volgt: “Ik schrok elke keer als de telefoon ging.”
Maar toen gebeurde er iets onverwachts. Iets dat het begin zou zijn van een stille revolutie – zowel voor Per Kristian, zijn vrouw, het verpleegkundig personeel als iedereen om hem heen.
Toen werd Tidewave geïntroduceerd.
Een pijnlijke decubitus
De drukwond op zijn stuitje was niet alleen pijnlijk – hij was zo ernstig dat de verpleegkundigen twijfelden of hij ooit nog in een stoel zou kunnen zitten en zo aan bed gekluisterd zou blijven. Ze wisten hoe veeleisend zulke wonden kunnen zijn, hoe traag het genezingsproces kan verlopen en hoe moeilijk het is om goede omstandigheden te creëren wanneer een patiënt volledig stil ligt en normale draairegimes niet kan verdragen.
Maar Tidewave veranderde alles.
De zachte, continue beweging verdeelde de druk en creëerde een geheel nieuwe rust in zijn lichaam. De pijn nam geleidelijk af, zijn slaap verbeterde en hij begon zijn weg terug te vinden naar iets dat op energie leek.
Bedlegerig zijn was geen feit meer. Het duurde niet veel weken voordat de verpleegkundigen iets ontdekten wat ze nauwelijks durfden te geloven:
Per Kristian begon te herstellen – echt te herstellen.
Het keerpunt dat als een overwinning voelde
Het keerpunt kwam toen de verpleegkundigen voor het eerst probeerden hem weer in een stoel te zetten. Wat voorheen een onmogelijke gedachte was, gebeurde plotseling – en niet alleen dat, het ging verrassend goed.
Het was een overwinning. Voor hem. Voor zijn vrouw. Voor de verpleegkundigen.
Er was een moment dat meer betekende dan velen begrijpen: zitten. Om het perspectief te kunnen veranderen. Om de wereld vanuit een ander niveau te zien dan het matras. Om te voelen dat het lichaam het aankon.
Voor zijn vrouw was dit een opluchting. Ze kon eindelijk wat vrijer ademen. Ze kon haar schouders laten zakken. Ze hoefde niet in constante angst te leven dat haar man aan bed gekluisterd zou blijven, erger zou worden of dat de pijn ondraaglijk zou zijn.
Voor de verzorgers betekende het verlichting – minder handwerk, minder zwaar tillen, minder risico op achteruitgang en meer tijd om verzorger te zijn in plaats van alleen probleemoplosser.
Nabijheid, gemeenschap en aanwezigheid in het leven
En toen kwam de dag die niemand zich had kunnen voorstellen:
De dag dat Per Kristian uit zijn kamer werd gereden.
Niet omdat hij naar behandeling moest. Niet omdat het een noodzakelijke overstap was. Maar omdat hij daadwerkelijk kon deelnemen. Doe mee.
Het was het begin van een reeks kleine maar levensveranderende momenten. Hij begon deel te nemen aan activiteiten. Hij kon lang genoeg zitten om deel uit te maken van de gemeenschap. Hij kreeg een aantal dingen terug die iedereen nodig heeft – nabijheid, gemeenschap, aanwezigheid.
Het hoogtepunt was nog steeds de onvergetelijke dag in Viking Stadium, waar hij zijn favoriete team zag trainen voor de belangrijkste wedstrijd van het seizoen. Voor hem was het niet zomaar een uitstapje. Het bewijst dat het leven niet voorbij is.
Wanneer één persoon hulp krijgt, worden veel levens beïnvloed
Het verhaal van Per Kristian laat zien wat innovatieve gezondheidstechnologie in de praktijk kan betekenen. Niet alleen voor de huid, voor decubitsen of voor pijnverlichting – maar voor het leven. Voor het dagelijks leven. Voor de mensen die er rondstaan.
Een bedlegerige patiënt beïnvloedt vele levens.
Een patiënt die zijn leven terugkrijgt – dat treft nog meer mensen.
Tidewave was niet zomaar een hulp. Het was het begin van een nieuwe toekomst voor Per Kristian, zijn vrouw en iedereen om hen heen.